We kunnen op een zeer zachte winter terugkijken. Pas in februari was er sprake van wat winterse omstandigheden, maar ook dat verschilde nogal in de verschillende delen van ons land. Terwijl bij ons in het westen na een lichte-vorst-nacht de zon het land al snel opwarmde, schaatste men in het oosten des lands op de weg. Prachtige luchten en sneeuwfoto's zagen we op het NOS journaal, maar hier kwamen we niet verder dan de grauwheid van natte sneeuw.
In de natuurfoto's overheerst dan ook vooral het grijs en bruin, dus dat noodt niet altijd tot weidse wandelingen. Maar het jaar 2015 hebben we toch heel fijn kunnen afronden met een paar heerlijke wandelingen in de AWD. De damherten hadden ook hun wintertinten aangenomen, dit mannetje keek ons onbevreesd aan. De grijzige vos hieronder troffen we een beetje verstopt op een rustig plekje bij een van de kanalen aan.
Dit andere vosje heeft de prachtige warme vossenkleur zoals we die graag zien. Het lijkt een kwestie van leeftijd. Er komen hier mensen die de vossen in deze omgeving kennen en meer over hen kunnen vertellen dan ik.
De wind speelde door het gras in de duinen en de zon gaf het een gouden glansje.
Het water tussen het Ruigvlak en het Westerkanaal was drooggelegd om schoongemaakt te worden. De wit drogende wieren (?) bedekten de bodem als een dik wollig tapijt. De herten begrepen dat ze er geen natte voetjes aan over zouden houden en namen de kortste weg naar de overkant.
Een week later, 28 december, bracht een prachtige maandag in een week kerstvakantie. Dus.....!
Ik houd van het effect van tegenlicht, als 's morgens de zon laag tussen de bomen en over de velden strijkt. Dit mannetje bleek, toen hij wegliep, een geschonden gewei te hebben. Resultaat van bronstgevechten?
Maar aan deze stoere kerel mankeert niets, hij is prachtig en kijkt de wereld in alsof hij zich daarvan ten volle bewust is! De kleintjes hieronder zijn de verwondering nog niet voorbij.
Deze winter heb ik weinig watervogels gezien. Soms een paar wilde zwanen en een paartje brilduikers en ook de gebruikelijke eenden, reigers en futen gaven acte de présence, maar nooit in grote aantallen en niet veel andere soorten. Het zal het gevolg zijn van het ontbreken van vorst, waardoor er een ruime keus aan open wateren was.
En veel vogels. Goudhaantjes laten zich altijd moeilijk in de lens vangen, maar ik ben nogal gek op die kleine rappe vogeltjes met hun ijldunne piepjes.
Bij de vossenplaats was geen vos te zien, maar verderop aan de overkant van het water lag in een holletje van het duin onbekommerd een vosje te slapen. Kop op de voorpootjes. Alsof hij wist dat al die mensen en lenzen daar lekker toch niet mogen komen. Voor mijn lens te ver voor een mooie foto, maar dit is wel zo natuurlijk.
In het kanaal dat twee maanden geleden droog lag voor een grote schoonmaakbeurt, stond nu weer water, maar nog niet tot de normale waterhoogte. Mooi schoon en prachtig helder groenblauw was het water onder de blauwe wolkenlucht. En met die gele rietkragen levert dat toch weer een mooi plaatje op. Heel in de verte een kerktoren van Zandvoort.
Er is geen gebrek aan voedsel deze winter en deze groep met vooral jonge mannetjes en spitsers doen zich tegoed aan de grassen.
Veel foto's van herten in dit blog, een bescheiden hommage. Want bij de laatste omzwervingen vroeg ik me wel steeds af hoe het bij de volgende wandeling zou zijn, nu de provincie toestemming heeft gegeven voor afschot van damherten. De laatste barrière is met de uitspraak van de rechter van 10 maart weggenomen. Het is natuurlijk triest dat dit zal gaan gebeuren en we zullen minder van deze mooie dieren kunnen genieten, omdat ze niet alleen in aantal zullen afnemen maar ook schuwer zullen worden. Maar als de natuur niet zelf tot een evenwicht komt, is een menselijke ingreep onvermijdelijk. Het is zoals het is. Laten we hopen dat we weer veel soorten bloemen en vlinders terugkrijgen, want ik heb best wat gemist in de laatste zomermaanden, en dat het natuurlijk evenwicht langzamerhand wordt hersteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten