Stadswandeling door Mechelen, België

Kort geleden waren we met een grote groep oude sportvrienden een weekend in Mechelen, ook dit keer door de twee organisatoren weer uitstekend geregeld met een paar mooie arrangementen . St. Martin's Patershof  is een tot hotel getransformeerde kerk. Zelfs als je niets met kerken hebt, is het een belevenis om tussen de oude muren en glas-in-loodramen te slapen en te ontbijten onder het altaar.

Een stuk wereldser was het diner in de Silos, gevestigd in een oude malterij, niet ver van Mechelen. De constructie en enige onderdelen van de malterij zijn gehandhaafd in de huidige brasserie, aangevuld met andere elementen, waardoor een industriële uitstraling gecombineerd wordt met warme accenten. Echt een aanrader voor wie in de buurt is en goed en sfeervol uit eten wil!

Ook een stadswandeling behoorde tot ons programma op zaterdagmiddag. Vrijdag hadden wij samen al een rondje door Mechelen gelopen en de St. Romboutstoren beklommen. Het centrum van Mechelen is niet groot en gemakkelijk te bewandelen, maar biedt wel een keur aan historische gebouwen, waarvan er enkele tot het UNESCO Werelderfgoed behoren.

Maar ook andere bezienswaardigheden, mooie oude gevels, aardige beelden, tal van winkels en gezellige café's en terrassen maken Mechelen de moeite waard. Van april tot september kun je ook met een boottochtje vanaf de Haverwerf de stad verkennen.

Mechelen ligt aan de rivier de Dijle en onze gids vertelde dat de linkeroever (rechts op de foto) hoger gelegen is dan het stadsgedeelte aan de andere kant. Daar was het moerassig en er waren vroeger vele vlietjes, die echter vanwege herhaalde wateroverlast ten lange leste vrijwel allemaal zijn gedempt. De hogere oever was het oudste gedeelte van de stad, kerkelijk ontwikkeld en met de eerste omwalling. Het lagere deel heeft zich pas goed ontwikkeld toen Mechelen het overslagrecht kreeg. Alle goederen die over het water werden aangevoerd werden hier ontscheept en verder naar het achterland vervoerd. Zo werd Mechelen steeds welvarender. Op de foto de Grootbrug (of ook wel Hoogbrug), de oudste brug die beide oevers verbindt. Het overstekende witte huisje behoort tot (goed onthouden?) het vroegere tolgebouw.

 

Op de Haverwerf, voor Brouwerij Lamot staat sinds 2011 een standbeeld voor Louis van Beethoven, die uit Mechelen kwam of hier in ieder geval lange tijd gewoond heeft. De kleine Ludwig kijkt naar zijn grootvader op.

De Kraanbrug (boven) heeft zijn naam te danken aan de houten hijskraan die hier in de 15e eeuw de schepen loste. Deze verdween in 1887. In de middeleeuwen was hier een smalle voetbrug, later vervangen door een stenen brug. De huidige metalen draaibrug dateert van 1987.

Aan deze kant van het water zien we de huizen Sint-Jozef, de Duiveltjes (midden plus detail) en Paradijs. De gevels laten goed de ontwikkeling van de huizenbouw in de 16e en 17e eeuw zien. Eerst werd er in hout gebouwd, later in steen. Van links naar rechts: barok, houtbouw en gotiek met kenmerken van vroegrenaissance.

Huis de Zalm

Uitspringende bovengevels om belastinggeld te besparen.
Terug naar de Grootbrug om op de IJzerenleen te geraken. Hier staan we bovenop een, nu gedempte, vliet. Als je dat eenmaal weet, zie je dat goed in het straatbeeld terug. Er zijn metalen luiken en je kunt ondergronds gaan. In de Tweede Wereldoorlog heeft deze als schuilkelder dienst gedaan.
De gevels zien er prachtig uit, maar zijn niet allemaal zo oud als je zou denken. Mechelen - tussen Antwerpen en Brussel - heeft het in de Eerste Wereldoorlog zwaar te verduren gehad en hier is veel platgebombardeerd. Later opnieuw gebouwd.
Vroeger was hier de vismarkt en daar getuigen nog verschillende aardige beelden van. Aan het eind het Schepenhuis.

 

Het Schepenhuis, nu aan de andere zijde, waar we de Grote Markt op gaan. Het Schepenhuis dateert uit de 13e eeuw en is waarschijnlijk het eerste in steen gebouwde stadhuis van Vlaanderen geweest. Het is nu als museum in gebruik. Het standbeeld is van Margareta van Oostenrijk, van 1506 tot 1530 landvoogdes der Nederlanden.

Sinds 1914 is het stadhuis aan de andere kant van het plein gevestigd. Het is goed te zien dat dat gebouw uit drie delen bestaat: het Paleis van de Grote Raad (16e eeuw), het Belfort (gotisch uit de 15e eeuw en latere barokelementen), en de Lakenhal (in de 14e eeuw gebruikt voor de textielhandel). Als je achter de gebouwen om loopt, zie je de ruime en moderne nieuwbouw met veel glas, verbonden met de oude gebouwen met een soort loopbrug.

 
Het was rond 600 dat de Ierse missionaris Rumoldus in de streek aankwam en begon met de verspreiding van het christendom. Na zijn dood werd hij al snel als Sint-Rombout vereerd en naar hem is dus deze kathedraal genoemd. In de ruimte achter het altaar wordt het leven van Rumoldus verteld in 25 schilderijen.Onze gids leidde ons hierlangs en gaf een even verhelderende als luchthartige toelichting.

Achter de kathedraal staat dit hoekse huisje, het Koraalhuis. Gebouwd in de 15e eeuw voor de zangschool van het St.Romboutskapittel. Hier heeft de grootvader van Ludwig nog les gehad.
Wat straatjes verderop kwamen we bij het Groen Waterke. Het is een vlietje dat op deze plek nooit gedempt is en het dankt zijn naam aan het altijd groene eendenkroos op het water. Het is een heel rustig plekje en het mooie gedicht De Plek van Herman de Coninck op een belendende muur is dan ook heel toepasselijk. Een plek om bij stil te staan en weg te mijmeren.

De zijmuur rechts van het Groen Waterke is van het Hof van Busleyden, een paleiswoning uit de 16e eeuw, nu in gebruik als stedelijk museum.

De St. Jan-Baptist en-Evangelistkerk ligt temidden van woonhuizen en middelhoge gebouwen en laat zich daardoor moeilijk door mij in z'n geheel fotograferen. Zo sober als deze gotische kerk aan de buitenzijde oogt, zo rijk is deze in het interieur. Een triptiek van Rubens springt het meest in het oog, maar ook het weelderige en wrede houtsnijwerk van de preekstoel trekt onmiddellijk onze aandacht.
Wreedheid is van alle tijden en beslist niet vreemd aan het christendom.

Bij de Sint-Pieter en Pauluskerk kijk je de Keizerstraat in en zie je links (een restant van) het paleis van Margareta van York, nu schouwburg en aan de overkant van de weg het paleis van Margareta van Oostenrijk. Dat was het eerste renaissancegebouw in de Lage Landen. Tegenwoordig doet het dienst als gerechtshof. Gewoonlijk waren de achtergelegen tuinen te bezoeken, maar vanwege extra veiligheidsmaatregelen is dat momenteel niet mogelijk. En zo staan we weer met beide benen op de grond. Het was een leuke en leerzame rondgang door Mechelen geweest, maar het werd wel steeds kouder, dus de tijd voor een opwarmertje was aangebroken!