De laatste dag van oktober. De zachte warme tinten van het herfstbos dat tot leven komt in de aarzelend doorbrekende ochtendzon. Glinsterende dauwdruppels op het gras en niets dan stilte in het Bos van Verrassing.
Er liepen heel veel kuddes damherten van alle leeftijden en beide geslachten. Afgezien van deze twee jongemannen, die ik trof tijdens een schermutseling was het pais en vree. Het hoogtepunt van de bronst is wel voorbij eind oktober.
Om de dieren niet teveel te storen en hen rustig te observeren, ben ik een poosje op een lekker plekje tegen een duintje gaan zitten. Zo grappig: een ekster hupte rond een van de herten en landde triomfantelijk op zijn rug. Nogal doelloos leek het en even later hipte hij weer naar een volgende.
Maar ja, die liep en dat is toch een stuk hoger vanaf de grond. Zou toch geen probleem zijn voor een gevleugelde, denk je. Maar nee, hij botste tegen de flank.
Nieuwe poging vanaf de andere kant dan maar. Boing. Mmm nee, gaat 'm ook niet worden.
Maar kijk: de aanhouder wint! Wat de ekster hiermee beoogde is me niet duidelijk geworden. Hij was niet op zoek naar insecten of parasieten bij het damhert. Just for fun?
Weer een stuk verderop heb ik een tijd op eén plek gezeten om paddenstoelen te fotograferen. De dieren daar raakten als snel gewend aan mijn aanwezigheid en het geklik van de camera, zodat ik ze dicht kon naderen zonder dat ze daarvan onrustig van werden. Vooral de mannen hadden het trouwens veel te druk met eten. Voor iets anders dan grazen hadden ze nauwelijks aandacht. Geen wonder, ze moeten op krachten komen na de bronst. Na deze mooie lange zomer is er voedsel in overvloed.
Het was inmiddels ver in de middag. De eiken en kardinaalsmuts vlammen bruin en rood op in de dalende namiddagzon.
Genoeg herten gezien. We zijn er moe van. Pfff......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten