Van 7 juni tot half juli hadden wij onze vakantie naar Duitsland gepland, maar vanwege de drukte op de campings, hebben we het Pinksterweekend nog op het randje van Nederland doorgebracht, vlakbij de snelweg naar Osnabrück. Natuurcamping De Kunne is een bescheiden (boeren)camping bij het Lutterzand en de Dinkel, heel rustig middenin de natuur. Vòòr de weekenddrukte op de weg en het losbreken van de voorspelde storm met windstoten code oranje/rood arriveerden we in de voormiddag. De camping is aan twee kanten omringd door de bossen en aan de andere kant open naar de landerijen. Ruimte en rust gegarandeerd en alles is perfect verzorgd. Vanaf de camping is er door het landgoed een bospad naar het riviertje en het Lutterzand. Fietsknooppunt op steenworp afstand. Het is ons zo goed bevallen dat we ook op de terugweg op De Kunne een tussenstop van drie nachten hebben gemaakt.
Opmerkelijk was dat het zelfs in het hoogseizoen in juli in de hele omgeving erg rustig was, waarschijnlijk als gevolg van de massale aanwezigheid van de eikenprocessierups - deze was overigens niet alleen hier, maar in grote delen van Nederland een plaag. Zo'n kaal gevreten eikenblad in juni was mogelijk al het eerste signaal van het naderend onheil. Wij hebben er op geen enkel moment last van gehad op onze wandel- en fietstochten. Voor vogels als boomklevers en mezen betekenen de rupsen voedsel. En er zijn hier nog meer vrolijke fluiters ruimschoots aanwezig: van roodborstjes, kwikstaarten, staartmezen, vliegenvangers, tjiftjafs, vinken, winterkoninkjes etc. tot bonte en groene spechten. De ijsvogel is hier thuis bij het stromende water, maar die zijn wij helaas niet tegengekomen. Misschien komt dat door de lage waterstand? De zandgronden in het oosten van Nederland zijn nog niet hersteld van de lange droge zomer van vorig jaar. De regens die we elders in de afgelopen maanden hebben gehad, hebben dit deel van het land dikwijls overgeslagen en de grondwaterstand was in juni nog onvoldoende voor natuur en landbouw. Het gras van de camping was ongewoon bruin en landerijen werden beregend.
Die eerste zaterdagmiddag mocht ik het genot van zo'n zeldzame regenbui proeven op mijn boswandelingetje. Een grote eikenboom bood bescherming en even later kleurde de zon het bos al weer warm onder de donkere lucht. Het zand dampte mistig in de nieuwe warmte en de natuur leefde op. Ik heb op geen ander moment zoveel vogels gehoord en gezien als na die regenbui. Verschillende boomklevers speurden de bast van bomen af op zoek naar voedsel en een natte jongeling vond in de vork van een boomstam een zonnig plekje om op zijn gemak op te drogen.
Dreigende luchten waren er regelmatig maar verdere regen bleef veelal uit. Op de camping maakten de vogels handig gebruik van de sproeiers in de bloembedden. Schuw zijn de roodborstjes niet, ze vertoonden zich vaak rond de tent. Merels, lijsters en kwikstaartjes scharrelden hun kostje bij elkaar in het grasveld om met bekken vol wormen en andere beestjes de jongen in het nest te voeden. De zwaluwen vingen hun voedsel in de lucht. De bewijzen voor een andere vorm van consumptie vond ik op een boomstam bij het bospad, die blijkbaar door lijsters werd gebruikt als aambeeld voor het openbreken van slakkenhuisjes.
Vanaf ons kampeerplaatsje zagen we op een avond een reebok. Hij voelde onze aandacht en besloot het zekere voor het onzekere te nemen en verdween in het landschap. Hoe mooi wil je het hebben?!
De vlinders waren de enigen die me teleurstelden: ik heb er weinig gezien. Voor juni is dat nog niet zo vreemd, maar in juli had ik er meer verwacht. Bont zandoogje vertoonde zich tijdens ons laatste verblijf wel regelmatig op zonnige plekjes op het bospad en in de bossen kwamen we ook wel atalanta's tegen. In de kruidenrand tussen akker en bos vond ik op een zonnige middag in juli meerdere koevinkjes en kleine vuurvlinders.
Kortom: de Dinkel en het Lutterzand vormen een prachtig en gevarieerd natuurgebied waar het heerlijk wandelen en fietsen is. Deze kleine natuurcamping sluit zich daar prachtig bij aan en wij hebben hier genoten in aanloop en afsluiting van onze trektocht door Duitsland (verslag begint in ons reisblog zomervakantie e.v.). Tot slot nog een kleine foto-impressie van het Lutterzand. Van twee fietstochten door het Twentse landschap volgt een aparte post.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten