Kleurige ossentong, slangenkruid en rode papavers trokken onmiddellijk de aandacht tussen de wuivende grassen. Talloze bruin zandoogjes en groot dikkopjes deden overal hun voordeel met het blauwe bloemenaanbod. Op een bepaalde plaats dartelden ook enkele kleine parelmoervlinders. Het rupsje van een grote zwartwitmot deed zich op een andere manier tegoed aan de planten evenals de grote harige rups van de grote beer.
Vorig jaar hebben we een grote nestplaats van harkwespen gevonden in een stukje open zand tussen de grassen. Ook deze graafwespen profiteren van de buitensluiting van de herten. Op deze plaats heb ik nu geen activiteiten op de grond gezien, maar tussen alle hommels en andere vliegers hebben we wel enkele harkwespen aangetroffen. Al vliegend zou ik ze niet herkennen, dan is het fijn als ze af en toe even gaan zitten. De naam sabelsprinkhanendoder is bijna groter dan het insect zelf. Het is ook een graafwesp, maar behoort tot een andere familie dan de harkwesp. Dank aan Waarneming en Wikipedia.
Iets buiten de exclosure troffen we twee herten aan. Mooi met die bastgeweien. We hebben best veel rondgestruind, maar zijn verder geen herten meer tegengekomen. Een ongewone ervaring. De vrouwtjes zullen zich verstoppen met hun kalfjes. We hebben er dan ook niet naar gezocht.
Op beide dagen gaf de zuringspanner acte de présence. Klein maar fijn. Vrijdag - het is inmiddels juli -bleek een braamstruik in het zonnetje naast de exclosure dé trekpleister voor o.a. de keizersmantel, een paar maten groter!
Waar we ook liepen vlogen de libellen ons om de oren. Vele vuurlibellen trokken met hun felrode kleur gemakkelijk de aandacht, maar de bescheidener viervlek mag er toch ook wezen. Een grote groep vrijwilligers was aan de rand van het Eiland van Rolvers druk met een libellentelling en ook op zoek naar boomkikkertjes. Het Eiland is al enige tijd afgesloten voor bezoekers en aangezien ik altijd graag door het gebied naar het verderop gelegen kanaal struin, vind ik dat jammer. Maar dit voorste deel was de afgelopen jaren zo druk bezocht door fotografen die op de kikkertjes afkwamen, dat het goed is dat flora en fauna worden beschermd.
Op ons pad werden we echter zomaar verrast door een vosje dat doodgemoedereerd voor ons uit liep. Nieuwsgierig naar alle geuren die hem van alle kanten kwamen aanwaaien. Een jong mannetje, vertelde een kenner die voor ons liep. Wij zijn nooit op zoek naar de vossen, maar het was natuurlijk wel leuk om zo verrast te worden, temeer daar we de kleinkinderen bij ons hadden. Een challenge: fluisteren en langzaam naderbij sluipen. De vos trok zich niets van ons aan. Te tam in feite, maar een mooie beleving!
