Lenteboden in het Amsterdamse Bos

Vrijdag: een door de wind nog steeds koude, maar wel mooie zonnige dag. Ik zoek de beschutting van het bos en weet waar ik het voorjaar vinden kan, waar de sneeuwlaag plaatsgemaakt heeft voor de lentevariant.  Nog zijn de bloempjes niet geopend, maar op verschillende plaatsen in het bos vormen zich al wel hele tapijten van sneeuwklokjes tussen bomen en struikgewas .

Terwijl ik wat rondscharrel, valt mijn oog ineens op een klein rood puntje tussen de berijpte takken aan de voet van een boom. Toevallig had er in Natuurbericht deze week juist iets gestaan over de Rode Kelkzwam en nu trof ik deze hier aan. Een beetje verstopt onder wat blad was nog een wat grotere. Typische winterverschijnselen en voorjaarsboden naast elkaar.

Rode Kelkzwam (s.l.) - Sarcoscypha coccinea sl, incl. austriaca, jurana

 

Maar dat het voorjaar het binnenkort gaat winnen moge duidelijk zijn. Speenkruid perst zich onverschrokken onder het veilige bladdek vandaan en ook de vlier laat zich niet meer weerhouden door de koude. Het lengen van de dagen brengt sommige vogels onmiskenbaar het hoofd op hol. Mezen zitten elkaar achterna, een heggenmus oefent op zijn hoge tonen. En wij, wij krijgen ook de kriebels. Zelfs een oude dame is, gewapend met stokken als steun voor haar straffe ledematen en af en toe een rustplaats gebruikend, op zoek naar de lente. Laat maar komen!

Middelpolder op een koude waaidag

De poldersmaak te pakken gekregen heb ik woensdag een rondje Middelpolder gefietst. Het kwik zal amper boven het nulpunt zijn geweest en de wind deed daar nog een schepje kou bovenop. Bovendien was de zon inmiddels achter de wolken verdwenen. Dat voelde weer heel wat winterser aan dan maandag! Overal waar je komt in onze cultuurnatuur wordt groot onderhoud gepleegd. In de bossen wordt gekapt en gesnoeid, hier zijn de rietlanden gekortwiekt: op sommige percelen is het riet gemaaid op een enkele strook langs het water na, op andere landjes precies andersom. Dwars door de weilanden loopt een wandelroute, maar vanaf 1 maart zal deze voor het broedseizoen weer gesloten zijn. Misschien broedt hier in het voorjaar wel weer een snor, maar nu ligt er nog een dun laagje ijs op de slootjes en vind ik alleen nog de vaste gasten als meerkoeten en kauwen.

Op en rond de brede vaarten overwinteren honderden smienten, die zo nu en dan gezelschap krijgen van een groep kokmeeuwen die een bad komen nemen. Nog een enkele kievit zag ik op de terugweg in het weiland, maar verder was de polder een oase van rust en voorjaarstekenen waren er op deze koude dag niet te vinden. 

 

op de achtergrond Ouderkerk ad Amstel

18 februari: Waverhoek Botshol

Na lange tijd ben ik weer eens naar de polder bij Botshol gegaan. Samen met een vriendin, dus nog gezellig ook. Volgens de weervoorspellingen zou de temperatuur niet ver boven nul komen, maar het was bladstil en de zon gaf al warmte, zodat het als een heerlijk lentedagje voelde. Het water was nagenoeg rimpelloos.
Veel kolganzen, grauwe ganzen en een aardige groep brandganzen bevond zich hier op en rond het water.
Wilde eenden, smienten, wintertalingen en een enkele pijlstaart hebben we eveneens gesignaleerd.

Een vogelaar met een Swarovski kijker attendeerde ons op een paar grutto's, die zo tussen de ganzen liepen te fourageren dat wij ze niet met onze apparatuur konden zien. Hij was zo vriendelijk ons ook een kijkje te gunnen. Dank! Even later zagen we er nog een paar opvliegen. Totaal waren er een stuk of vier / vijf.

De schapenwei bij de boerderij leek een tribune van ganzen, mooi gezicht.

Over de dijk naar Botshol lopend, heb je in deze winterkaalheid nog zicht op de sloten en plassen tussen de rietkragen. Elzen en berken vormen een mooi contrast met de uitgestrekte rietvelden. Tot mijn verrassing ontdekten we daar een mannelijke brilduiker. Brilduikers heb ik in de AWD regelmatig gezien, maar hier nog nooit. 

De katjes beginnen uit te lopen. Een winterkoninkje scharrelde in het riet en vloog steeds een stukje voor ons uit, niet zonder een paar keer op een paaltje te poseren. Je bent niet voor niets koning, tenslotte.

De ganzen op de schapenwei waren bij de nadering van andere voetgangers van de dijk gevlucht. Brandganzen lijken de voorkeur te geven aan deze kant van het gebied. Ook bij eerdere gelegenheden trof ik ze altijd op de landjes bij de boerderij aan, terwijl de grauwe en rotganzen overal te vinden zijn.
De ganzen zijn behoorlijk schuw, bij het minste of geringste vliegen ze op, soms met honderden tegelijkertijd. Dan lijkt de hele lucht in beweging en is het gedaan met de stilte in de polder totdat ze een stukje verder weer neerstrijken en de rust weerkeert. De smienten waren vandaag wat slaperig en lieten maar een enkel fluitje horen.

Plots kwamen er tussen de ganzen door twee hazen aangerend, met scherpe wendingen zigzaggend door het weiland. Ik ben geen hazenexpert, maar had toch stellig de indruk dat het een rammelaar was die een moer achterna zat. Soms leek ze hem heel even een kans te willen geven om er dan met een spurt weer vandoor te gaan. Plotsklaps ging hij een heel andere kant op, haar met een verbaasde blik in de grote ogen alleen achterlatend. Tja.....

En nog meer sneeuw

Vanmorgen werden we bij het opstaan toch weer verrast door een witte witte wereld en toen niet veel later de zon doorbrak was het feestje compleet. Ook dichtbij huis is het dan mooi wandelen in Braak en Thijssepark en voordat alle sneeuw voor de zon zou verdwijnen ben ik nog even op stap gegaan. Hier krijg ik niet snel genoeg van. Nog wat witte indrukken van deze zondagmorgen.

ophaalbrug in de Braak

 

Jac.P. Thijssepark

De Braak

 

Sneeuw in de AWD

We hadden gehoopt op wat beter weer toen we rond het middaguur de duinen inliepen, maar het was aanvankelijk nog grauw en nogal somber. Richting zee werd de lucht almaar donkerder en na verloop van tijd begon het dan ook te sneeuwen. De sneeuw werd natter en toen hagel, maar ging uiteindelijk over in een echte flinke sneeuwbui. We waren al bijna terug bij Panneland, maar dit was te mooi om niet nog even een extra rondje om te gaan: beste deel van de middag! Zo werd het toch nog een prachtig winters dagje.

 brilduiker van de rug gezien

 softeffect door sneeuwvlokken op de lens