zondag 29 juli 2012

24 juli: een superzonnige dag in de AWD

Dinsdag, een stralende en warme (ruim 25 graden in de middag) dag. Van half 10 tot ruim in de middag in de Waterleidingduinen rondgezworven, van Panneland over de Haverbaan door het Zegveld en via de Lindenberghweg langs het Nieuwe Kanaal en door het Oosterveld weer terug. Het was eigenlijk veel te zonnig voor mooie foto's, maar met een beetje wind wel heerlijk weer om rond te struinen. In het bos bij Panneland waren veel vogels actief in de relatieve ochtendkoelte - mezen natuurlijk, boomklevers en -kruipers, veel grote bonte spechten als eenling of in familieverband spelenderwijs van boom tot boom, de roep van een groene specht ..... Op het vervolg van mijn wandeling in het veld waren de vogels lastiger te spotten. Het gezang is verstomd, niet (alleen) vanwege de warmte, maar vooral omdat vogels zich nu stiller gedragen: ze hoeven geen partners meer te lokken, de jongen hebben veelal het nest verlaten en oefenen hun eigen vluchtkunsten en stemgeluid, de rui dient zich aan en daarvoor moet energie gespaard worden. Gelukkig waren er dankzij de warmte meer vlinders te zien, hoewel ik me nog steeds niet aan de indruk kan onttrekken dat er overal veel minder vlinders zijn dit jaar. Dit idee werd toevallig de zondagmorgen van dit schrijven bevestigd in Vroege Vogels. Verondersteld wordt dat het een gevolg is van de scherpe temperatuurswisselingen in het begin van het jaar en de koude van de afgelopen maanden. 



 heivlinder (niet helemaal zeker)

Het veld ten zuiden van de Lindenberghweg. Veel vogels hier, waarvan ik niet alle soorten heb kunnen vaststellen, maar in ieder geval grasmus, fitis, groepjes vinkachtigen, leeuwerikken en spechten.

 een jonge veldleeuwerik in ruststand

Omgeving Lindenberghweg. Terwijl ik door het veld struinde, meer op zoek naar vlinders en vogels, stond ik onverwacht oog in oog met een flinke groep hindes met kalfjes, onopvallend in de vlekkerige schaduw van de bomen. Ik schrok er bijna van, zij hadden me al in de gaten en wachtten alert. Na een poosje in de schaduw van een boom naar de kudde gekeken te hebben, wilde ik mijn tocht voorzichtig vervolgen. Maar zelfs mijn omzichtige terugtrekbewegingen vertrouwden ze blijkbaar niet en een deel van de groep ging ervan door. Sorry dat ik jullie rust verstoord heb, dames!



Spechten zie je gewoonlijk in bomen, maar dit exemplaar zocht het lagerop tussen het gras en zat af en toe lekker in zichzelf te praten. 


Jammer dat er mensen zijn, die menen dat je, als je niet zo ver meer kunt lopen, toch maar gewoon moet gaan fietsen in wandelgebied. Dit was een ouder echtpaar met hulpmotoren, maar bij het verlaten van Panneland die middag reed er een snelle jongen op racefiets het gebied binnen. Wat gebeurt er als hier straks fietspaden komen? Zijn het dan de scooters die een stapje verder gaan dan de bedoeling is?


Prachtige  Parnassia Palustris

 Kleine Vuurvlinder
In het  Hondenvlak
 Bruin blauwtje
Mooi he. Het was weer een dagje genieten in de duinen!

vrijdag 27 juli 2012

22 juli: Amsterdamse Bos

Eindelijk een beetje zomer! Deze dag zou de start van een mooi-weer-week zijn. 


Niets bijzonders, deze wandeling. Op de Oeverlanden langs de Poel was het deze zondagmiddag heel stil, in alle opzichten. Een enkele St. Jansvlinder liet zich nog zien, een karekiet was hoorbaar in het riet.
In de vijvers verderop in de polder echter lagen de karpers in ruime getale rug aan rug van de zon te genieten. In de Japanse bloesemtuin bloeiden de kruiden en eindelijk zag ik vlinders als het bruin zandoogje (vermoedelijk) en een distelvlinder, fris van kleur en kleed. Ook een groen sabelsprinkhaan zag eruit of hij juist een vervelling achter de rug had. 






woensdag 18 juli 2012

15 juli: Langevelderslag

Deze zondagochtend heb ik samen met mijn broer gewandeld, waarbij het ons meer om het wandelen en bijpraten ging dan om vogeltjes en fotograferen. Maar natuurlijk ging de camera mee en waren er momenten van pas op de plaats en plaatje schieten. Hij nam me mee naar een zuidelijker deel van de duinen. We liepen van het zweefvliegveld door de duinen naar de parkeerplaats bij de Langevelderslag, waar we de weg overstaken om via duinen, bos en strand weer bij dezelfde parkeerplaats uit te komen en via het schelpenpad door de zeeduinen en binnenduinen terug te keren.
In de auto hebben we nog wel een kwartiertje gewacht tot een plotse plensbui was overgetrokken, daarna regende het nog even een beetje, maar later werd het droog. Door alle nattigheid zijn de duinen groen en kleurig van mossen en allerlei andere bodembedekkers en velerlei kruiden en bloemen. 


Even van het pad achter wat vogeltjes aan, stonden we oog in oog met een damhert. Veel grasmussen en kneutjes hier, maar ik zag ook wat roestrode staarten wegvliegen, vermoedelijk roodstaarttapuiten. De bodem was vrolijk en geurig van o.a. duinviooltjes en wilde tijm. Bij het verdwijnen van de regen kwamen de vlinders tevoorschijn, maar die heb ik gelaten voor wat ze waren. Nu even niet.





Vlakbij de Langervelderslag vielen wel de vele zebrarupsen op in de bossen St. Jacobskruid. Dat is de waardplant van de St. Jacobsvlinder. De rupsen worden beschermd door hun geel-zwarte kleuren en slaan de gifstoffen uit deze plant op waardoor hij als vlinder oneetbaar wordt. Dubbele natuurlijke bescherming!




De hellingen langs de Oorlogsweg (fietspad) waren eveneens rijk bebloeid met o.a. St. Jacobskruid en heggerank, maar op deze ene plek ook met flinke bossen van deze planten met bollen wasachtige bloempjes die van witroze naar zachtgeel verkleuren. De aromatische geuren waaiden ons tegemoet en veel hommels bezochten de bloemen. Ik heb deze planten nergens anders gezien en weet ook nog niet welke het zijn. Nog eens goed nazoeken.





Een buizerd zat klaaglijk te roepen op een paaltje, vloog op van zijn uitkijkpost om een stuk verderop op een duintopje weer in het vizier te komen.


Een zomerse vakantiedag aan het Noordzeestrand!








dinsdag 17 juli 2012

Tuinplezier


Dit is de Nederlandse zomer: koel en nat. Maar tussen de buien door kun je gelukkig nog plezier hebben.  
Als de wolken wegtrekken en de zon wil ook nog een beetje doorbreken, bloeit alles op en komt het dierenleven weer op gang. De appeltjes van de buurvrouw hangen er fris en fruitig bij, de mussen schudden hun veren en drogen op hun favoriete aanvliegstok. In het sneeuwbalstruikje is het een gekwetter van jewelste van jonge mussen die veilig tussen het gebladerte op heen en weer vliegende ouders wachten. Een enkeling zoekt rust op de pergola. Heggemusjes zijn ook altijd wel van de partij.







Tussen de overheersend zachte tinten van roze, lila, blauw en wit, vind ik wat donkerder kleuren als accent erg mooi. De clematissen doen het goed dit jaar en dat is maar goed ook, want anders helpen de mussen ze wel naar de knoppen. Letterlijk. Ineens vielen me namelijk een paar mussen op die de kleine knoppen uit de blauwe clematis afvraten om de zachte groene kern te verorberen. Gelukkig bloeit deze soort meer dan ooit overvloedig.




    

Een fitis behoort niet tot de reguliere bezoekers van onze achtertuinen. Een kromme landing op onze lantaarn liep goed af, maar ja, wat heb je daar nu te zoeken? Toch maar weer liever naar de bloemen, kleurt ook nog mooi.





Met de zon verschenen ook de insecten. Hommels verdwenen met kop en kont in de monnikskappen, voor mieren viel daar blijkbaar ook iets te halen en een torretje voelde zich er ook op z'n gemak. . Zo heeft iedere dag toch weer z'n leuke momenten. Klein maar fijn.