vrijdag 30 december 2011

Wildbeheer : Oostvaardersplassen, Veluwe, Amsterdamse Waterleidingduinen

Naar aanleiding van ons bezoek aan de Oostvaardersplassen zocht ik nog wat informatie hierover en kwam deze uitzending van 28 november jl. van de KRO tegen.
Het wild in onze natuur is leuk, zolang het voor ons maar geen overlast of pijnlijke beelden oplevert. Als dat wel gebeurt, wat moet of kun je daar dan aan doen? Een interessante reportage:



Get Microsoft Silverlight Of bekijk de flash versie.

27 december Oostvaardersplassen

Natuurlijk waren de Oostvaardersplassen bij ons bekend, maar alleen van horen en nog nooit van zien.
Deze dinsdag na de kerst was het weliswaar zwaar bewolkt, maar droog en we vonden het hoog tijd om eens van naderbij met dit natuurgebied kennis te maken. In het bezoekerscentrum adviseerde men ons om de Driehoek - direkt naast het informatiegebouw - te lopen: een goed rondje voor een eerste kennismaking en bovendien wordt dit gedeelte in januari, als het kouder gaat worden, voor bezoekers afgesloten.
Onder het eerste bruggetje schooiden grote karpers aan het wateroppervlak. Iets verderop hadden andere wandelaars een nog actief egeltje in de berm ontdekt. Met een bek vol stro en takjes rommelde hij door de rietstengels om een nauwelijks zichtbaar holletje van hetzelfde materiaal in te schuiven. Op de terugweg was het holletje mooi dichtgemaakt met het sprokkelmateriaal, onherkenbaar voor wie niet weet. Klaar voor de winterslaap?

Het is een bijzonder, bijna spookachtig bos met veel dode bomen en halfvergaan hout. De grazers eten de bast van de boom, waarschijnlijk vooral in de winter, wanneer andere voedselbronnen niet meer aanwezig of onbereikbaar zijn. Sommige dode bomen zijn nog gedeeltelijk in bezit van hun bast en helemaal begroeid met mossen, andere stammen liggen er helemaal kaalgepeld bij. Her en der geven paddenstoelen nog wat kleur aan het geheel.


We komen de eerste konikpaarden tegen,
wat lusteloos samendrommend tussen de kaalslag
of aan de slobber in een waterpoel.

Op lakschoentjes of pumps hoef je hier niet te komen. Het pad is goed begaanbaar, maar vlak voor uitkijkpost de Zeearend is het even baggeren geblazen, met goede wandelschoenen geen probleem. Van andere bezoekers hoorden en zagen we (aan de laarzen) dat het pad na uitkijkpost de Zeearend erg drassig werd. Daarom hebben we voor vaste grond onder de voeten gekozen voor onze vervolgwandeling en niet de hele groene paaltjes route.
Een kudde konikpaarden trok door het water voor de Zeearend.

Terwijl groepen ganzen in formatie overvlogen, kwam een troep kieviten
schijnbaar ordeloos overgefladderd.


Vanuit de Zeearend is het landschap net een dambord,
een paar edelherten (niet damherten) als pionnen.
Naar links is het water bevolkt door vooral bergeenden en
wat grauwe ganzen. Op het land aan de overzijde zitten massa's
ganzen, waarschijnlijk brandganzen, maar dat kunnen we
niet helemaal goed zien.



Een grote witte reiger, waarvan we er hier vele hebben gezien,
vloog op en in de verte
 bewoog zich een enorme zwerm vogels als een vage
vlek door de lucht.




Op het water tussen de rietkragen hoorden en zagen we vele smienten.
Een reiger en een aalscholver zorgden voor de variatie en op het land,
tussen het riet, graasden een klein groepje hinden.

buizerd (?)


Om vier uur begon het al behoorlijk te schemeren. Op de terugweg hebben we de auto nog even gestopt op een uitkijkplaats langs de weg. Achter het spoor strekt het Oostvaardersplassengebied zich voor je uit. Hier graasden heckrunderen en herten, schijnbaar niet gehinderd door voorbijrazende treinen. Wij vinden het een fascinerend gebied en zullen hier zeker nog vaker komen.





woensdag 28 december 2011

Tweede Kerstdag: eten en gegeten worden - sperwer in de tuin

Vorig jaar op 21 december hebben we gezien hoe een sperwer in de sneeuw bij ons in de tuin een spreeuw heeft verschalkt. We zagen van meet af aan geen levenstekenen meer bij de spreeuw en dat maakte het schouwspel voor ons een stuk verteerbaarder. De sperwer hebben we die winter nog wel vaker in de tuin of elders in de buurt gezien.
Nu, goed een jaar later, zagen we bij thuiskomst na onze wandeling weer zo'n kleine jager met een vers geslagen spreeuw op nagenoeg dezelfde plaats in de tuin. Dit keer bood de spreeuw nog duidelijk verzet en het was geen prettig gezicht om dit dier zo gruwelijk z'n dood tegemoet zien gaan. Voor mevrouw Thieme: ritueel geslacht worden is een fluwelen dood hiermee vergeleken!



Omzichtig hebben we het raam geopend en konden enkele foto's nemen, die ik hier niet allemaal zal plaatsen. Maar de sperwer was - of van zichzelf of door de veel mildere omstandigheden - meer op z'n (haar) hoede en ging er na korte tijd met de prooi vandoor naar een andere tuin. Wij konden het niet zo erg vinden. Het is natuur en het is ook wel boeiend, maar het bespaarde ons de voortzetting van het ellendige tafereel en de bloedige restanten van dit kerstmaal.

Tweede Kerstdag




Zoals gezegd, deze november en december zijn nauwelijks winters te noemen en dan is het misschien niet vreemd dat we nog een stel zweefvliegen in de tuin tegenkomen. Die profiteren nog even van het winteraanbod. Ook ons lokte het zonnetje naar buiten voor een bescheiden wandeling door het Jac.P. Thijssepark en de Braak. Aan de rand van het park bij de Landsscheidingssloot kwam een buizerd vanuit het bos aangevlogen en deed een rondje boven onze hoofden.





Is Primula niet een sleutel tot de lente? Er bloeien er vele op dit moment in het park. Digitalis geeft gewoonlijk kleur aan het zomerbos, maar heeft dit keer een kerstklok voor ons achtergelaten.
Een boomkruiper zocht zijn weg omhoog. Een paar bomen verderop plukte een boomklever met verve mos van de boomstam, waarschijnlijk op zoek naar larven en insekten. De mosplukken vlogen in het rond. Hij had het er zo druk mee dat het een poosje duurde voor hij mij in de gaten kreeg.







Een paar dagen geleden had ik hier samen met een vriendin gewandeld en toen hadden we een Dodaars gezien in de Landscheidingssloot. Dus lette ik ook nu goed op en speurde ik nog eens de slootkanten af, maar zoeken naar zo'n beest levert natuurlijk niets op. Wel leuk dat ik dit prachtig van mos gebouwde nestje tussen de kale takken, die over het water hingen, ontdekte! Welk vogeltje maakt zulke kunststukjes? 


Ook een gewone wilde eend kan gewoon mooi zijn, zeker in de warme gloed van een middagzon bij een donker wordende wolkenhemel. Winterkoninkjes vind je hier vaak scharrelend onder de oeverrand of, zoals hieronder om wat water in te nemen.



Ook heel gewoon, maar wie weerstaat de schoonheid van een reiger in middagzon? Aan de andere kant van het pad in de Braak gloeiden een paar van deze paddestoelen op een dode boomstam warm op met prachtige kleuren. Ik heb de soortnaam nog niet kunnen vinden.

                                                                                       

Met dit zonlicht tegen een donkere lucht is de vijver van de Charlotte van Montpensierlaan met de Kruiskerk op de achtergrond, extra mooi.




December: regen en zonneschijn

Vorig jaar was het al in november en december volop winter met veel sneeuw en vorst.
Voor deze winter doen allerlei waarschuwingen de ronde dat het een heel strenge winter zal worden.
Wel, het koudste dat we tot nog toe hebben meegemaakt was een enkel graadje nachtvorst en wat hagelstenen. Verder vooral veel regen en in de afgelopen week zelfs opmerkelijk hoge temperaturen. Tijdens de kerst was het zo'n 10 tot 11 graden onder invloed van subtropische luchtstromen!
Dat resulteert dan in - helaas - veel regen. Maar vooral in de tweede decemberweek waren dat buien, die dikwijls afgewisseld door opklaringen. Omdat de temperaturen toen laag waren, leverde dat prachtige wolkenpartijen en helderblauwe luchten op.


maandag 19 december 2011

Herfstkleuren in het Jac.P. Thijssepark en de Braak

Wie zegt dat alles kaal en kleurloos is in december?







Geen mooie foto, maar de eerste koperwiek van dit jaar.


In het Thijssepark heb ik zelf een keer een ijsvogel gezien, maar het is geen uitzondering dat deze vogel hier wordt waargenomen. Men veronderstelt dat ze in het bos broeden, maar door deze kunstgrepen probeert men de ijsvogel ook als broedvogel naar het park te lokken.



In de Braak zagen we deze schimmels tegen de boom opgroeien. Op afstand lijkt het bijna braaksel, maar deze vlokkenpasta bestaat uit vele miniscule knopjes, een soort minipaddenstoeltjes. Ik heb nog niet kunnen vinden wat dit voor soort is.