dinsdag 29 maart 2011

zondag 27 maart: vrolijke fluiters en verrassende waterbeesten

Parkenwandeling op een zonnige zondag. Vannacht heeft het een paar graden gevroren, waardoor de ochtend fris inzette. Nu, rond het middaguur, begint het op te warmen en wordt de zomertijd gemarkeerd met heel aangenaam lenteweer. Oevers vol bosanemonen, velden met speenkruid en narcissen.
Onderweg een heggemus, die het hoogste lied zong, en even verder een tjiftjaf.


Bij het kleine bruggetje bij de grote vijver in de Braak had zich een zwaan genesteld. En toen zagen we tot onze verrassing dat het waterhoentje gezelschap had van een schildpad. Waarschijnlijk een (nakomeling van een) vrijgelaten terrariumschildpad.  Een primeur voor ons.  



primula                                                 holwortel








                       Hommel op zoek naar nectar in de bloeiende katjes, verzamelt stuifmeel op zijn lijf.




kleine vos en  tjiftjaf


Baltsende buizerds. Hoog in lucht, maar prachtig.
Ook heggemussen in de knuffelfase. Net als huismussen bedelt het mannetje met trillende vleuges en wijdopen bek om "gevoerd" te worden door het vrouwtje.

maandag 28 maart 2011

Zondag 27 maart: zomertijd

 De afgelopen week waren de temperaturen met rond de  13˚-15˚dusdanig dat de jas overbodig werd, als je maar een beetje uit de wind bleef. De terrassen waren vol en in de tuin met een kopje koffie en een boek was het genieten in het zonnetje. Dit weekend gaf de thermometer echter flink lagere waarden aan, er was sprake van nachtvorst en met name zaterdag was het uitgesproken koud, vooral na de verwennerij van de voorgaande dagen weer even wennen. Zondag kwam met de zomertijd de zon terug en dat voelde al weer heel wat aangenamer.
Wij zijn wel blij met de zomertijd. Alleen al omdat onze buurtmerel ons bij het ochtendkrieken pleegt te wekken. Vanuit de hoogste boomtop kan hij de hele omgeving overzien en zet hij een keel op, die tot in de wijde omgeving te horen is. Dat is natuurlijk ook de bedoeling. Maar voor ons is het wel fijn dat het nu een uurtje later is.
 

25 maart: Amsterdamse Bos - Nieuwe Meerpolder

 


                                                          Bij de vogeluitkijkpost. Een deel van het rietveld is inmiddels gemaaid.
Het voetpad langs de weilanden naar de Nieuwe Meer ingelopen. Zolang het niet heel erg droog is, is hier altijd een waterpoel in het land, waar vogels of - zomers - koeien te vinden zijn. Nu valt me tussen de ganzen een paar andere gasten op, die ik hier  eerder in het seizoen niet heb gezien: twee tureluurs. Er scharrelt ook een kievit rond.




Nijlganzen zijn in deze omgeving blijkbaar stamgasten, want meestal zie ik er her en der wel een stel ter land, te water of in de lucht.

Afgelopen zondag hoorden we bij Vroege Vogels dat veel mensen een hekel zouden hebben aan nijlganzen, omdat ze deze agressief vinden. Dat is gedrag is waarschijnlijk te verklaren uit territoriumdrift. Daardoor snap je ook meteen waarom je niet - zoals bij grauwe ganzen of brandganzen - grote groepen nijlganzen bij elkaar ziet.

Het volgende paar zocht elkaar wel degelijk op, maar met een zeker doel. De balts liet wat dat betreft weinig te raden over.





End of story

Wat vind je van de houding van deze fazant? Deze getuigt naar mijn idee toch ook wel van de nodige bezitsdrang!




Alles in paren vandaag? De woerd staat wel niet op de foto, maar zat er wel pal naast! Volgens mij een heel trouw stel, dat ik haast altijd hier samen zie.
De tjiftjaf is blijkbaar nog op zoek naar een partner, roept met luide stem vanuit de boom. En met deze vele anderen, want de zangvogels komen langzaam maar zeker terug en de tjiftjaf is in deze omgeving inmiddels alomtegenwoordig.



Altijd overal te vinden: de meerkoet. Hier doen ze niet veel stappen voor je opzij, gewend als ze aan mensen zijn. Dan valt het op wat een mooie poten - grijs en groen kleur - ze eigenlijk hebben!


Op het oeverlandje veel pimpelmezen die zich tegoed deden aan de bloeiende wilgentakken. Van het topje van de takken liet deze mees zich - meer dan vliegen - als het ware naar beneden vallen,
 om daar weer vrolijk verder te gaan.


Einde van een voorjaarswandeling